Vingeren en klaarkomen

We are searching data for your request:

Forums and discussions:

Manuals and reference books:

Data from registers:

Wait the end of the search in all databases.
Upon completion, a link will appear to access the found materials.

Go to search results >>>

Veel ouders stellen de vraag: laat je je kind aan zijn vinger zuigen of laat het hem klaarkomen? Of probeer ze allebei op tijd te stoppen, of wacht je tot je deze activiteit zelf verlaat? Waarom hebben de kleintjes het in het algemeen nodig?

Mond-tot-mondreclame

Echografiebeelden bewijzen dat baby's hun vingers al in de baarmoeder zuigen. De zuigende beweging met ons is een geboren reflex wiens evolutionaire doel is om in leven te blijven.
Ze wordt een paar minuten geboren en voert, wanneer ze op haar borst wordt geplaatst, automatisch zuigbewegingen uit. Het idee hiervan is om met tegenzin de voedingsreflex van de moeder te onderdrukken en de onweerstaanbare drang te voelen om te zogen, de kleine te voeden. We zouden ook kunnen zeggen dat de zuigende beweging van de pasgeborene een belangrijke stimulans is voor de moeder om moederlijk op de pasgeborene te reageren. Naarmate de motorische coördinatie van het kind zich ontwikkelt, dat wil zeggen dat het resultaat van een bewuste actie van de hand steeds meer wordt, kiest hij of zij zijn of haar duim en zuigt deze meer dan eens. De moeder, die deze behoefte herkent, kan de vagina vervangen door een pop. Veel baby's accepteren de fopspeen en nemen deze graag in hun mond. Het feit dat zuigen met vingers kan worden vervangen door ondubbelzinnig komkommeren bewijst dat de essentie ervan zuigende beweging is. reflex. Het eerste levensjaar is de orale periode van ontwikkeling, wat eenvoudig betekent dat het kind "in het midden gecentreerd" is en daarom de mond of de mond de belangrijkste taal is.

Voor- en nadelen

De vraag rijst of een kind dat, zelfs na de leeftijd van twee, stopt met deze activiteit, geen enkele gedrags- of psychische stoornis heeft. Moet ik er mee omgaan, en zo ja hoe? Het antwoord, als er geen ander probleem is: nee. Jonge kinderen nemen meestal hun toevlucht tot deze activiteit wanneer ze op het punt staan ​​in slaap te vallen, of wanneer ze om een ​​of andere reden ziek of angstig zijn. De frequentie van zuigen met de vingers zal zeker afnemen, na verloop van tijd is het beperkt tot extreme situaties, maar de functie is hetzelfde als in de kindertijd: het creëert een emotioneel evenwicht, kalmeert het. Beide hebben talloze voor- en nadelen. Het is gemakkelijker om de cuclis op te geven, het is gemakkelijker om de fopspeen te verliezen, "te verliezen" dan te stoppen met de vinger die altijd bij de hand is. Het is gemakkelijker om het kind te overtuigen het neer te leggen, omdat alleen baby's het gebruiken. Het voordeel van vingerzuigen - in termen van stoppen - is dat het kind de hand nodig heeft en dat is waarom hij / zij niet kan spelen. Als je ervoor kiest om te spelen, is het gemakkelijker om een ​​sukkel op te geven dan een cumiru die je in je mond kunt houden als je speelt.

Het is peper, het is peper

Het is niet nodig dat we onze kinderen stoppen met het 's avonds vingeren of klaarkomen, omdat dit geen abnormaal gedrag is en geen schadelijke gevolgen heeft. Vroeg of laat zal ze stoppen, omdat ze zich realiseert dat ze geen baby of baby is, voordat ze een baby is. Ik hoorde een geval waarbij de ouder de duim of fopspeen van het kind met wat smerig materiaal besmeerde. Ik raad dit geenszins aan, want het is een zeer ingrijpende ingreep in het beveiligingssysteem van het kind. Sanering en zelfbeheersing geven deze gewoonte alleen maar meer, dus doe het niet. Als uw kind ziet dat hij / zij hinderlijk is en echt wil stoppen, kunnen we hem / haar helpen door te zeggen, soms (niet meerdere keren per dag!) te zijn. " Dit is om aan te geven dat we accepteren dat u het nog steeds nodig hebt, niet om het te haasten, maar erop vertrouwen dat u kunt stoppen.

---